Sinds haar afstuderen aan St. Joost in Den Bosch heeft Mirthe Scheifes zich verdiept in de wijze waarop analoge fotografie werelden tot leven kan roepen via haar hand van componeren en haar fotografische blik. In haar werk worden mensen (vaak zijzelf of haar familie) ondersteboven of in onderdelen in poëtische omgevingen gesitueerd en krijgen ze de ruimte die nodig is om als wezenloze objecten, of als stil leven, op te gaan in hun omgeving.
Toen haar leefruimte beperkt werd tot de huiskamer, richtte ze haar blik naar het kleine, het onooglijke, het afval van het levende en plots werd een dode vlieg een object van schoonheid en reflectie.
Lonely lands biedt de toeschouwer twee manieren van kijken aan. Kijkdozen geven via een lens toegang tot ‘objects trouvés’; een meikever, een bij, een aantal stuifmeeldraden gedrapeerd over een bijna verteerd stuk hout, een stukje metaal van een beugel. Aan de wanden hangen uitvergrote analoge foto’s met vergelijkbare mise-en-scènes. Kleine ecologieën, die getuigen van onverwachte verbintenissen.
